Cursus mystici, Hadewijch

“Het woord ‘mystiek’ kan zoveel betekenissen hebben dat het niets meer te betekenen heeft.” Met deze zin begint het boek Mystiek – het verschijnsel, de geschiedenis, de nieuwe uitdaging van Bruno Borchert (Haarlem, 1989).  En dan vervolgt hij:

“ Toch is er iets wat een naam moet hebben en niet anders benoemd kan worden dan met ‘mystiek’. Het is een fenomeen dat in alle religies en culturen blijkt voor te komen, in zijn uitingsvormen verschillend maar is de kern overal hetzelfde: Uit ervaring weten, dat alles op een of andere wijze samenhangt, dat alles in oorsprong één is.”

Vorig jaar zijn in deze cursus verschillende christelijke mystici de revue gepasseerd. We sluiten nu de cursus af met nog twee bijeenkomsten.

Hadewijch leefde hoogstwaarschijnlijk in de eerste helft van de dertiende eeuw. Zij is een hoogontwikkelde vrouw, die waarschijnlijk woonde in vrouwengemeenschappen, zoals die van de Begijnen. Vaak wordt ze ook een begijn genoemd, maar zeker is dat niet. Zij schrijft in dichterlijke en soms zinnelijk lichamelijk aandoende taal over de mystieke omgang met God. Centraal staat voor haar de liefde, in haar taal ‘de minne’, die de weg is naar ‘de hoge Minne’,  God. Van haar zijn beschrijvingen van visioenen, brieven aan andere vrouwen, gedichten en liederen bekend.

Docent Jan van Belle